Ostatnia wojna
I
Dosyć!
Skończcie już raz z tem!
Przestańcie krzyczeć: "Sława!"
Patrzcie:
armia przeciąga miastem,
ta, która biła się za was.
Dziwicie się?
Potraciliście głowy?
I nikt właściwie nie wie:
czy wojna się zacznie znowu,
czy tylko urządzą rewię?
- My bardzo kochamy żołnierzy,
my im rzucamy kwiaty,
a zresztą... państwo im płaci.
Ale tu - któż by uwierzył,
że ci, w cuchnących szmatach,
to nasi ojcowie i bracia?
Zakopano ich
setkami
we wspólnych dołach,
opłakano
i było już dobrze...
Po co przyszli?
Kto ich zawołał?
I kto im wyprawi pogrzeb?
Szli
ulicami,
batalion przy batalionie,
zgnili,
zbutwiali,
bez twarzy.
A każdy
niósł jakąś czarną plamkę na skroni,
a każdy,
jak chorągiew,
niósł strzępy sczerniałych bandaży.
Zaleli place,
ogrody,
miejskie plantacje,
na ulicach rozbito biwaki...
...Tego samego dnia
z drabinek radiostacji
odleciały depesze jak ptaki:
"Do wszystkich!
Wstajemy z grobów!
Pomóżcie nam je otwierać!
My, zabici z całego globu,
nie chcemy więcej umierać!"
Myślicie:
"Nie wstają zabici.
To sen,
męczący koszmar."
Nie!
Na placach,
na ulicach
mityng.
Jakiś żołnierz nieznany głos ma...
(c. d. n.)
I z tymi słowami w pamięci włączmy dziś telewizor, radio, kupmy gazetę. Posłuchamy prezydentów, kombatantów, rzucimy kwiaty, odśpiewamy hymny i posalutujemy na defiladzie, a może nawet weźmiemy udział w jakimś performance. A dzieci pójdą do szkoły, choć białe bluzki pewnie już niemodne. 60 lat temu... tfu, 70.................
Bardzo lubię Broniewskiego bo to mimo czerwonego odurzenia świetny poeta i tragiczna postać. Jako dziecko znałam wiele jego wierszy na pamięć choć w pełni doceniłam je dopiero jako osoba mocno dorosła. I dziś, dzięki Twojemu wpisowi, sobie przypomniałam, że jako dziesięciolatka, może dwunastolatka - w każdym razie, kilkadziesiąt lat temu, recytowałam "Ulicę Miłą" nad grobem poety, dokąd zaprowadzili mnie rodzice :).
OdpowiedzUsuńO tak tak, "ulica Miła"... ja też przechodziłam etap fascynacji tym wierszem i nie mogłam zrozumieć dlaczego panie z kółka teatralnego krzywiły się, gdy chciałam go wybrać na konkurs recytatorski... w ogóle one się krzywiły na większość moich propozycji, a ja za nic nie rozumiałam, że "Ulica Miła" w ustach dziesięciolatki brzmi co najmniej - groteskowo? Podobnie jak tuwimowa "Ewa", na którą się w końcu - to już chyba w wieku lat 12 - uparłam, i oczywiście konkursu nie wygrałam. Wygrała "Małpa w kąpieli" ;-)))
OdpowiedzUsuńZa to teraz mieszkam blisko Miłej i za każdym razem, gdy nią idę, myślę sobie, że podobno wcale nie jest miła - a nic już z tej jej niemiłości nie pozostało. A jak jestem nad Narwią, to za każdym razem pytam się jej "rzeko piękna / rzeko polska / rzeko mojego życia / dokąd płyniemy?", na boku puszczając oko do Wisły, coby się za uzurpację nie pogniewała. A i tak jakoś rzeka nie odpowiada, ani jedna, ani druga. No i tak.
No może miałam 11 lat ale nie więcej a poza tym od zawsze byłam freakiem, który wszystkie dziecięce lektury przerobił w wieku 4-5 lat, więc pięć lat później były już poważniejsze lektury ;).
OdpowiedzUsuńW weekend lub po burzy napiszę bardziej prywatnie. :)
Szukam tego wiersza i nie mogę znaleźć. Może ktoś ma dostęp do całości poematu?
OdpowiedzUsuń