wtorek, 19 kwietnia 2011

eleison

A w odmiennej poetyce, tęskniąc za lamed wownikiem, co półtora roku temu (już tyle? to nie wczoraj grał ten jazz?) opuścił swój posterunek:

ta ziemia nie spytała mnie
czy chcę ani nawet kurtuazyjnie
czy nie mam nic naprzeciwko ani tym bardziej
nie prosiła o pozwolenie
i miejsca urodzenia również nie dane mi było wybierać

a teraz ty który przechodzisz chciałbyś wiedzieć
czy czuję się winna odpowiedzialna
lub chociaż współ
i w ogóle jak się czuję co czuję dlaczego czuję i nieczuję

     [ale jakoś nie pytasz mnie z kim spałam ostatnio i w ogóle i czy miewam
     orgazm planuję ciążę albo może akurat chcę się zabić
     proszę więc łaskawie taktownie nie pytaj i o to.

ta ziemia milczeniem pyta mnie codziennie o to samo gdy przeciskając się przez hordy tarasującej Stawki czarnowłosej młodzieży idę skacząc po górach przeskakując tory i próbuję zdążyć na tramwaj by starczyło chleba powszedniego.

ja tu tylko mieszkam
tak, tu, na tej rampie.
mój dom wyrósł na gruzach bezimiennego cmentarzyska
nocą duszę się odorem trupów
brak mi tchu i spać nie mogę słysząc gwizd pociągu.

a ty chcesz
żebym biła się w piersi i przepraszała

a kogo?

       


   
















proszę-bądź-tak-dobry-łaskawie-nie-chciej-do-kurwy-nędzy-eleison-wystarczy


***
Czyżby tak to już było, że nawet na rampie w Święta przed Świętami pająki mają czelność panoszyć się pod sufitem?

Pójdę chyba po tego żonkila. Na oficjałów się spóźniłam, ale znajdę jakiś kamyk po drodze. I do Profesora zajrzę przy okazji. Marysia doje charoset, a w czwartek zacznie się Triduum. A Rynkowski nie całkiem ma rację. Czasem MAM tej noweli serdecznie dość, a przed szklaną kulą - niech mnie ręka boska broni.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz